Labels Spotlight: Doomed to Obscurity

  

Ending the weekend with another review, each for different audience. I admit, that I like the idea.

ENGLISH POINT OF VIEW

We live in strange times. The apparent death of physical format seems to be a premature assumption, because I constantly see new labels appearing, and joining the showbusiness game. D.T.O. is relatively new, having been formed in 2022, and focusing exclusively on Old School, US Death Metal. They have a sub-label called "Bleeding Edge", who on the other hand, invests in newcomer bands.

Starting a label certainly requires some courage, as it's not going to win any breadwinner contest, nor result in a mansion located in Spain. Obviously, the desire to release underground gems is quite often a passion project, and that seems to be the case here. Majority of their CDs (because that's their preferred format) are in a very limited quantity, from 30 copies, to 500.

Pros: beautifully remastered, redesigned with refreshed layout, and art. The music itself is the purest of the purest Death Metal art, and as a maniax myself, I'm obviously turbo-interested in the 90s material. Visually, and sonically, nothing to complain.

Cons: the choice of bands. Many of these bands released only 1 demo, with average runtime being less than 10 minutes. It certainly would be a better idea to release a split compilation collecting 4 / 5 of them on 1 CD. Second problem, inconsistency. Sometimes D.T.O. is capable of releasing such stuff like Enmortem or CorpseVomit, that have around 20 tracks, new cover art, and over hour runtime, and standard booklet with liner notes and lyrics.

Other times, they re-release each demo by a band individually, like with Disgorge, Sickness / Benighted, or Bathym, or they refuse to make a longer compilation, like they could have done with Diabolic Possession, who had more material, than the one demo that got re-released.

Booklet is another matter, because majority of what I've seen was rather modest. You won't always get lyrics, or photos, or liner notes, even when it would have been beneficient. The biggest missed opportunity was with Mainframe, with its leaflet "booklet", as this project was formed by a then-future member of Misery Index, and it certainly would be nice to read more about the behind-the-scenes story, just like when you pick up any release by Vic Records, or Dark Symphonies. According to discogs.com, Morbid Entree has a fatter booklet, than usual, but as I don't own it, I can't confirm it.

There is a sign of the brighter future for the label, as recently (2025) they re-released "Disintegration of Humanity" by Levelled, which is frankly what the company should have started with - full lengths, rather than demos. Personally, I am in awe with their re-releases of Abominant, as well as Reprobation (which has additional multimedia included), so I do believe that over time, D.T.O. will find the right balance, and get smarter with their output. There is a room for improvement, but overall, it's not bad for what it is.

******* 

POLISH POINT OF VIEW 

Oj, rośnie liczba wytwórni, jak grzybów po deszczu. Z czego wynika ten owczy pęd do wznawiania wszystkiego, co zostało nagrane w latach '90? Nie mam bladego pojęcia, bo też nie chce mi się wierzyć, aby było na to jakieś większe zapotrzebowanie.

D.T.O. to kolejna taka firma, która specjalizuje się w limitowanych re-edycjach, skupiając się na amerykańskiej szkoły Death Metalu, choć stworzyli sobie też osobne dziecko, które już idzie w nowe kapele (Bleeding Edge się toto nazywa). Szczerze powiedziawszy, to jestem na takim etapie, gdzie chętniej sprawdzam rzeczy z obskurniejszych krajów, ale fakt faktem, taki amerykański obskurniak zapewne szybciej się sprzeda, niż cokolwiek z Bangladeszu, albo Bośni.

Dużo z tego co do tej pory wydali, to są demówki, niejednokrotnie nie przekraczające czasu trwania 10 minut, z bardzo oszczędną książeczką, gdzie nie zawsze trafiają się teksty, zdjęcia, czy parę słów od muzyków, co dla odmiany, jest zawsze normą w przypadku takich labeli, jak Vic Rec., czy Dark Symphonies. Ich płytki natomiast są mimo wszystko ładnie wykonane, wypolerowane i zrobione.

Firma chyba powoli zaczyna iść po rozum do głowy, bo zaczynają pojawiać się nieco pełniejsze propozycje, jak Abominant (gorąco polecam, bardzo dobra załoga z nich była), Levelled, czy Reprobation. Na pewno warto sprawdzać ich każde wydawnictwo zawczasu na discogs.com, czy aby na pewno się opłaca, bo raz, że kosztują one niemało (w granicach 60 zł, albo i więcej), a dwa że w niektórych przypadkach (jak z Enter Self, choć to była tylko wersja winylowa), zostają one wydane lepiej przez innych.

Zainteresować się jednak warto. Mimo iż uważam się za znawcę staroci, to i tak znalazłem wiele ciekawego materiału, który był mi nieznany wcześniej. To nie jest ten poziom poligrafii, co Thrashing Madness, i raczej nigdy go nie osiągną, ale jest kilka rzeczy, które warto sobie sprawdzić.

BANDCAMP: DOOMED TO OBSCURITY